Nieśmiałość to szkatułka, która chroni cenne i kruche skarby,
i trzeba po prostu chcieć je odkryć

Pierdomenico Baccalario

Ciężko też jednoznaczne zdefiniować zjawisko nieśmiałości. Najczęściej jest określane jako przejaw
lękliwości społecznej. 

Wielu badaczy próbowało zrozumieć złożony fenomen nieśmiałości. Philip G. Zimbardo, amerykański psycholog i ekspert od nieśmiałości, uważa, że być nieśmiałym to znaczy być trudnym w kontakcie z powodu bojaźliwości, ostrożności lub nieufności. 

Nieśmiałość stanowi złożoną przypadłość, która obejmuje szerokie kontinuum psychologiczne:

• od lekkiego okazjonalnego uczucia skrępowania,
• nieuzasadniony lęk przed ludźmi,
• do traumatycznych i skrajnych przeżyć nerwicowych.

Przeszkadza także w publicznej obronie własnych praw i wyrażaniu swoich opinii i wartości. Nieśmiałość sprawia, że inni nie doceniają naszych mocnych stron, utrudnia precyzyjne myślenie i skuteczne porozumiewanie się.

Pierwszym krokiem do skutecznego radzenia sobie z własną nieśmiałością jest dokładne jej poznanie.
W tym celu należy uważnie się sobie przyglądać, a dodatkowo przydatnym byłoby zapisywanie swoich spostrzeżeń. Prowadź dziennik, w którym zapisywać będziesz chwile, kiedy czujesz się nieśmiały.
Zapisuj kiedy i co się zdarzyło (sytuacja i okoliczności), swoje reakcje, konsekwencje dla Ciebie.

Najważniejszym zadaniem w samodzielnej walce z nieśmiałością jest nieustanne budowanie
poczucia własnej wartości.

Nieśmiałość może mieć jednak i swoje dobre strony i paradoksalnie czasem pomaga wzbudzać sympatię. Człowiek nieśmiały sprawia bowiem wrażenie dyskretnego, poważnego, godnego zaufania.
Osoba nieśmiała nie zawstydza ani nie rani innych, jak może  to robić ktoś o silnej osobowości.

Archeolodzy uważają, że starożytni Chińczycy, Arabowie i Egipcjanie produkowali słodycze z owoców
i orzechów, które „kandyzowali” w miodzie służącym, jako środek konserwujący i wkładali w nie patyczki,
aby ułatwić sobie jedzenie.
W średniowieczu szlachta często jadła gotowany cukier również umieszczany na specjalnych patyczkach.
W XVII wieku, gdy cukier stał się bardziej dostępny w Europie, przysmaki na patyczkach stawały się coraz bardziej popularne np. w Anglii.

W Ameryce powstała alternatywna wersja historii lizaków. Są spekulacje, że słynne lollipops wynaleziono podczas amerykańskiej wojny domowej.
Inni uważają, że niektóre wersje lollipops są obecne w Ameryce od początku XIX wieku.

Dzisiejsze lizaki przyjmują bardzo różnorodne formy i ciekawe kształty. Najbardziej popularne
są oczywiście te okrągłe i kuliste.

W wielu lizakach znajduje się w środku niespodzianka w postaci gumy do żucia. Jeszcze inne barwią nasze języki, stając się źródłem śmiechu i zabawy.
Producenci lizaków robią wszystko, by lizaki nie znudziły się dzieciom jak również dorosłym.

Na spotkanie z historią lizaków trzeba wyruszyć do Jasła. Znajduje się tam Muzeum Lizaka.
Możemy poznać fascynujące początki lizaków oraz zmiany w ich produkcji na przestrzeni lat.

To szczególna atrakcja, zwłaszcza dla dzieci, które mogą skosztować poszczególnych rodzajów cukru
i dowiedzieć się, jak pachną aromaty wykorzystywane do produkcji tych słodyczy, przede wszystkim zaś stworzyć samodzielnie własnego lizaka.

Elvis przyszedł na świat 8 stycznia 1935 roku w Tupelo – niewielkiej miejscowości w Stanach Zjednoczonych. Zmarł w wieku 42 lat. 

Jedna z ważniejszych ikon popkultury XX wieku, znany powszechnie jako Elvis, często nazywany
„Królem Rock and Rolla” lub po prostu „Królem”.
Wykonywał muzykę z pogranicza takich gatunków jak między innymi rock, pop, country, rock and roll.

Szacowany nakład ze sprzedaży wszystkich wydawnictw muzycznych Presleya na całym świecie
sięgnął ponad 600 milionów płyt.

Został określony przez magazyn Billboard najlepszym artystą lat pięćdziesiątych.

Po śmierci został pożegnany przez prezydenta Stanów Zjednoczonych
Jimmy’ego Cartera słowami: „Jego muzyka, jego osobowość zmieniły oblicze amerykańskiej kultury”.

Każda rocznica urodzin Elvisa Presleya jest bardzo uroczyście obchodzona, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych.
Fani artysty organizują koncerty, przebierają się za „Króla Rock and Rolla” i uczestniczą w pochodach organizowanych na jego cześć.

Najpopularniejsze utwory Presleya:

• Can’t Help Falling In Love
• Always on My Mind
• In the Ghetto
• Blue Christmas
• Love Me Tender
• The Wonder of You

Nie ma z pewnością na świecie osoby, która nie kojarzyłaby Świętego Mikołaja.
Staruszek, z długą białą brodą i czerwoną czapką, zakończoną białym pomponikiem, jest jedną z najbardziej popularnych postaci w kulturze masowej. Każdego roku wyrusza w podróż dookoła świata na swych ogromnych saniach, napędzanych przez gromadę reniferów, by wręczyć każdemu dziecku świąteczny prezent. Takiego Świętego Mikołaja dziś znamy i w takiego wierzymy.
Wizja ta niestety nie ma zbyt wiele wspólnego z prawdziwą historią związaną z tą postacią.

Kim naprawdę jest Święty Mikołaj?

Święty Mikołaj, to tak naprawdę Mikołaj z Miry. Pochodził Patary, czyli miasta leżącego na terenie obecnej Turcji. Źródła podają, że żył on na przełomie III i IV wieku. Pochodził z bardzo zamożnej rodziny, a w dodatku był jedynakiem. Mógł więc pozwolić sobie na luksusowe życie.
Wolał jednak wykorzystać swoją dobrą sytuację finansową pomagając biednym i potrzebującym.

Po świecie krąży wiele legend, związanych z jego osobą.

Jedna mówi, że udało mu się uratować pewnych rybaków od śmierci, którzy przebywali na morzy w trakcie sztormu, dzięki… modlitwie! Podobno dokonał cudu i wskrzesił trzech zamordowanych ludzi, niemogących opłacić noclegu w hotelu.

Inne historie ukazują go, jako postać niezwykle empatyczną w stosunku do dzieci. Mówi się, że często obdarowywał je drobnymi prezentami, jak książkami, słodyczami czy orzechami. Czasami wrzucał je przez otwarte okno, a innym razem wkładał do butów lub skarpetek – właśnie stąd wzięła się tradycja chowania prezentów do zawieszonych nad kominkiem skarpet.

Popularność Świętego Mikołaja doprowadziła do tego, że obecnie na świecie znajdują się tysiące kościołów pod jego wezwaniem! Święty jest patronem nie tylko osób ubogich i dzieci, ale również rybaków, marynarzy, rolników i mieszczan.

Dziś nie mówi się już zbyt wiele o prawdziwej historii Świętego Mikołaja.
Z ust do ust przekazywana jest legenda baśniowej postaci, żyjącej w Laponii i obdarowującej dzieci pięknymi prezentami.

Poniżej kilka piosenek Mikołajkowych:

Barbórka obchodzona jest hucznie w całej Polsce. Dla Lafarge to największe święto górnicze ma szczególne znaczenie. Czwartego grudnia dziękujemy naszym górnikom za ich całoroczną ciężką pracę. Przy tej okazji przypominamy kilka ciekawych faktów o Barbórce i tradycjach związanych z jej obchodami.

Patronką święta górników jest Barbara z Nikomedii, męczennica, żyjąca w III wieku naszej ery, która została uznana za świętą przez Kościół katolicki i cerkiew prawosławną. Legenda głosi, że wywodząca się z pogańskiej rodziny Barbara przeszła na wiarę chrześcijańską, za co została ścięta mieczem przez własnego ojca.
Tuż po tym zdarzeniu oprawcę raził piorun, zaś Barbara została okrzyknięta patronką dobrej śmierci i trudnej pracy. Świętą Barbarę od wieków czczą osoby, które w swojej pracy są narażone na wybuchy. Jej kult jest wyznawany przede wszystkim w społeczności górników.
Niewiele osób wie, że świętą Barbarę czczą także hutnicy, marynarze, rybacy, kamieniarze i więźniowie.

Ciekawostki:

1. Nazwa święta górników pierwotnie była pisana jako „Barburka”. W słownikach poprawnej polszczyzny dopiero od 1971 roku możemy znaleźć znany dzisiaj zapis Barbórka. Jest to ukłon językoznawców w stronę śląskiego języka, w którym funkcjonuje słowo „Barbora” oraz pochodzące od niego zdrobnienie „Barbórka”.
2. Ze świętem Barbórki związane są liczne przesądy ludowe. Polskie przysłowie głosi: „Jak Barbórki po wodzie, święta będą po lodzie”.
3. Barbórce według tradycji górniczej towarzyszą zwykle huczne obchody. Dzień rozpoczyna się zwykle mszą świętą w kościele lub w cechowni, przy figurze świętej Barbary. Następnie organizowane są uroczyste pochody orkiestr górniczych oraz inne atrakcje, takie jak koncerty, występy artystyczne czy bale. Tradycyjnie w Lafarge również świętowaliśmy Dzień Górnika.

Nie możecie doczekać się już zabaw andrzejkowych? My tak samo!
W tym roku musimy jednak pozostać podczas w nich w swoich domach.

To nieoficjalne święto przypada w nocy z 29 na 30 listopada, czyli w wigilię świętego Andrzeja, patrona Szkocji, Grecji i Rosji. Tym razem będzie to z niedzieli na poniedziałek.

Andrzejki organizowane są przed rozpoczęciem adwentu, dlatego jest to okazja do ostatnich hucznych zabaw. Ciekawostka – w Szkocji dzień świętego Andrzeja, który obchodzony jest 30 listopada, jest świętem narodowym.

Andrzejki, jędrzejówki, jędrzejki. Obchodzone w Polsce w noc z 29 na 30 listopada, w wigilię świętego Andrzeja. Z biegiem czasu stały się głównie pretekstem do brania udziału w imprezach tanecznych, które
z ich dawną formą mają niewiele wspólnego. Tymczasem tradycja andrzejkowych wieczorów sięga zamierzchłych czasów. Pierwsze pisemne wzmianki o tym święcie pochodzą z XVI wieku.
Warto dodać, że obrzędy z nimi związane daleko wykraczają poza znane nam lanie wosku i tańce.

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu wszystkie polskie dziewczęta na wydaniu wiedziały, że w imieniny św. Andrzeja mają szansę dowiedzieć się, jak ułoży im się życie uczuciowe. O ile dziś to walentynki uważamy na święto zakochanych, o tyle kilka dekad temu to św. Andrzej patronował pragnącym miłości pannom, zaś patronką chętnych na ożenek kawalerów była św. Katarzyna.

My przypominamy kilka andrzejkowych zabaw, dzięki temu przybliżyć słowiańskie tradycje naszym dzieciom:

1. Lanie wosku
   chodzi o to, aby wylać na wodę gorący wosk, a następnie w jego kształcie doszukać się symboli i je zinterpretować. Pomocny może się tu okazać cień naszego woskowego tworu – rzucony na ścianę jest czytelny i pobudza wyobraźnię. Uwaga – wosk tradycyjnie lejemy przez dziurkę od klucza!
2. Wyścig butów
   chodzi o to, żeby lewe buty uczestników ustawić rządkiem w kącie pokoju. Następnie powinniśmy przestawiać je tak, aby ostatni but „wskakiwał” na pierwsze miejsce i tak aż do momentu, kiedy któryś z butów dotknie progu. Osoba, która jest właścicielem tego buta będzie wedle wróżby tą, która pierwsza wyjdzie za mąż lub ożeni się.
3. Rzut trzewikiem
   Uczestnik zabawy odwracał się tyłem do drzwi, a następnie rzucał za głowę lewy trzewik.
   But, który upadł podeszwą do podłogi i był skierowany czubkiem ku drzwiom, zwiastował pannom i kawalerom rychłą zmianę stanu cywilnego. Tu mamy praktyczną radę – w celu uniknięcia szkód, koniecznie zamieńcie ciężkie buty na kapcie.
4. Najdłuższa obierzyna
   do tej zabawy musimy przygotować tej samej wielkości jabłka, które następnie uczestnicy będą obierali. Komu uda się uzyskać najdłuższą obierkę, tego związek będzie miał najdłuższy staż.
5. Rzucanie monetą
   każdy uczestnik wybiera monetę o dowolnym nominale. Następnie musi pomyśleć życzenie i trafić monetą do naczynia napełnionego wodą umieszczonego w odpowiedniej odległości.
   Kto trafi do miski z wodą, tego marzenie na pewno się spełni.

Na zabawę i wróżenie zabierze nas muzeum w Bytomiu – warsztaty dla dzieci online – poniżej link, premiera 29.11.2020 o godzinie 11:00
https://www.youtube.com/watch?v=8z-Ug5ua5w0&feature=emb_title

I pamiętajcie

„Święty Andrzej Ci ukaże, co Ci los przyniesie w darze.”

Idea tego święta wywodzi się ze Stanów Zjednoczonych.
Oryginalna nazwa święta brzmi Hallo World Day i symbolizuje cel tego dnia, czyli mówienie hallo (cześć) do przynajmniej dziesięciu osób dziennie. Obecnie Dzień Życzliwości obchodzony jest w ponad 180 krajach.

Jego celem jest uwrażliwienie ludzi na wzajemną życzliwość, wzbudzenie w nich pozytywnych emocji.
Jest to apel przeciwko problemom i często smutnej rzeczywistości.

Tego dnia warto uwierzyć, że w każdym z nas drzemią niewyczerpane pokłady dobra i tak na próbę okazać komuś bezinteresowną życzliwość.