Publiczna Szkoła Podstawowa im. Henryka Sienkiewicza w Opolu

Nie ma z pewnością na świecie osoby, która nie kojarzyłaby Świętego Mikołaja.
Staruszek, z długą białą brodą i czerwoną czapką, zakończoną białym pomponikiem, jest jedną z najbardziej popularnych postaci w kulturze masowej. Każdego roku wyrusza w podróż dookoła świata na swych ogromnych saniach, napędzanych przez gromadę reniferów, by wręczyć każdemu dziecku świąteczny prezent. Takiego Świętego Mikołaja dziś znamy i w takiego wierzymy.
Wizja ta niestety nie ma zbyt wiele wspólnego z prawdziwą historią związaną z tą postacią.

Kim naprawdę jest Święty Mikołaj?

Święty Mikołaj, to tak naprawdę Mikołaj z Miry. Pochodził Patary, czyli miasta leżącego na terenie obecnej Turcji. Źródła podają, że żył on na przełomie III i IV wieku. Pochodził z bardzo zamożnej rodziny, a w dodatku był jedynakiem. Mógł więc pozwolić sobie na luksusowe życie.
Wolał jednak wykorzystać swoją dobrą sytuację finansową pomagając biednym i potrzebującym.

Po świecie krąży wiele legend, związanych z jego osobą.

Jedna mówi, że udało mu się uratować pewnych rybaków od śmierci, którzy przebywali na morzy w trakcie sztormu, dzięki… modlitwie! Podobno dokonał cudu i wskrzesił trzech zamordowanych ludzi, niemogących opłacić noclegu w hotelu.

Inne historie ukazują go, jako postać niezwykle empatyczną w stosunku do dzieci. Mówi się, że często obdarowywał je drobnymi prezentami, jak książkami, słodyczami czy orzechami. Czasami wrzucał je przez otwarte okno, a innym razem wkładał do butów lub skarpetek – właśnie stąd wzięła się tradycja chowania prezentów do zawieszonych nad kominkiem skarpet.

Popularność Świętego Mikołaja doprowadziła do tego, że obecnie na świecie znajdują się tysiące kościołów pod jego wezwaniem! Święty jest patronem nie tylko osób ubogich i dzieci, ale również rybaków, marynarzy, rolników i mieszczan.

Dziś nie mówi się już zbyt wiele o prawdziwej historii Świętego Mikołaja.
Z ust do ust przekazywana jest legenda baśniowej postaci, żyjącej w Laponii i obdarowującej dzieci pięknymi prezentami.

Poniżej kilka piosenek Mikołajkowych:

Barbórka obchodzona jest hucznie w całej Polsce. Dla Lafarge to największe święto górnicze ma szczególne znaczenie. Czwartego grudnia dziękujemy naszym górnikom za ich całoroczną ciężką pracę. Przy tej okazji przypominamy kilka ciekawych faktów o Barbórce i tradycjach związanych z jej obchodami.

Patronką święta górników jest Barbara z Nikomedii, męczennica, żyjąca w III wieku naszej ery, która została uznana za świętą przez Kościół katolicki i cerkiew prawosławną. Legenda głosi, że wywodząca się z pogańskiej rodziny Barbara przeszła na wiarę chrześcijańską, za co została ścięta mieczem przez własnego ojca.
Tuż po tym zdarzeniu oprawcę raził piorun, zaś Barbara została okrzyknięta patronką dobrej śmierci i trudnej pracy. Świętą Barbarę od wieków czczą osoby, które w swojej pracy są narażone na wybuchy. Jej kult jest wyznawany przede wszystkim w społeczności górników.
Niewiele osób wie, że świętą Barbarę czczą także hutnicy, marynarze, rybacy, kamieniarze i więźniowie.

Ciekawostki:

1. Nazwa święta górników pierwotnie była pisana jako „Barburka”. W słownikach poprawnej polszczyzny dopiero od 1971 roku możemy znaleźć znany dzisiaj zapis Barbórka. Jest to ukłon językoznawców w stronę śląskiego języka, w którym funkcjonuje słowo „Barbora” oraz pochodzące od niego zdrobnienie „Barbórka”.
2. Ze świętem Barbórki związane są liczne przesądy ludowe. Polskie przysłowie głosi: „Jak Barbórki po wodzie, święta będą po lodzie”.
3. Barbórce według tradycji górniczej towarzyszą zwykle huczne obchody. Dzień rozpoczyna się zwykle mszą świętą w kościele lub w cechowni, przy figurze świętej Barbary. Następnie organizowane są uroczyste pochody orkiestr górniczych oraz inne atrakcje, takie jak koncerty, występy artystyczne czy bale. Tradycyjnie w Lafarge również świętowaliśmy Dzień Górnika.