Światowy Dzień Środków Masowego Przekazu został ustanowiony przez Papieża VI w roku 1967.
Data nie przypadkowa gdyż tego dnia w Kościele Katolickim wspomina się św. Franciszka Salezego, patrona pisarzy i dziennikarzy.

Środki masowego przekazu, nadają treści na skalę globalną i są masowo odbierane. Nie przemyślane treści, które pójdą w świat, mają często odwrotny od zamierzonego skutek. Pierwszym medium jakie zostało wprowadzone była prasa – XIX w. (Europa, Ameryka Północna), film – lata 20, radio lata 30, telewizja lata 50. Jednak bez wynalazku uczonych z Uniwersytetu w Pensylwanii J.P. Eckerta i J.W. Mauchly’ego nie mieli byśmy dziś komputerów.

Ich prototyp o nazwie ENIAC mimo swej wagi bagatela 27 ton, przyczynił się do rozwoju techniki. I tak z roku na rok komputery nie służyły tylko wojsku ale zaczęły być narzędziem pracy oraz nieodzownym przyjacielem każdego z nas. Dzięki nim mogliśmy mieć nauczanie zdalne.

Kiedyś cieszono się z gazety, słuchowisk w radiu, obejrzanych wiadomości, teraz to Internet staje się źródłem wiedzy.
Trzeba jednak należycie z niego korzystać .

To, czego dzieci potrzebują w obfitości dostarczają dziadkowie. Dają bezwarunkową miłość, dobroć, cierpliwość, poczucie humoru, komfort, lekcje życia. Oraz, co najważniejsze, ciasteczka.

Rudolph Giuliani

W Polsce Dzień Babci obchodzimy 21 stycznia, a Dzień Dziadka i 22 stycznia. W te święta wnuki mają okazję podziękować swoim dziadkom za trud włożony w wychowanie, za czas im poświęcony, za troskę, opiekę, zabawę i przekazaną wiedzę.

Trochę historii

Pani o siwych włosach, siedzącej w okularach w fotelu i robiącej na drutach. Taki bowiem tradycyjny wizerunek Babci drzemie w naszej podświadomości.
W 1964 roku za sprawą tygodnika „Kobieta i Życie” powstał pomysł uczczenia babci. Ideę tą podchwycił
i spopularyzował „Tygodnik Poznański” i już w rok później po raz pierwszy nieśmiało, właśnie w Poznaniu, zainaugurowano to święto.

Jeśli chodzi o Dzień Dziadka jego obchody zaczęły się dopiero w latach 70. od konkursu Telewizji Polskiej
na ustalenie daty takiego dnia w kalendarzu. Początkowo Dzień Dziadka miał być obchodzony 30 maja
w dniu urodzin Mieczysława Fogga, ale taki termin nie przyjął i później zaczęto go obchodzić bezpośrednio
po Dniu Babci. A samo święto do Polski zostało przeniesione prawdopodobnie z Ameryki w latach osiemdziesiątych XX wieku i stopniowo stawało się coraz popularniejsze.

Nie tylko w Polsce obchodzimy dzień Babci i dzień Dziadka ale również:

• Amerykański Dzień Dziadków jest więc świętem ruchomym. Dzień ten ma swój oficjalny hymn autorstwa John’a Prill’a „A Song For Grandma And Grandpa” a symbolem jest niezapominajka
• W Bułgarii obchodzi się jedynie Dzień Babci. Święto to, nazwane „Babin den” również obchodzone jest 21 stycznia
• We Francji dzień dedykowany babciom obchodzony jest od 1987 roku i przypada na pierwszą niedzielę marca, a dziadkom – pierwszą niedzielę października
• Włoskie święto babć i dziadków, czyli La Festa dei nonni przypada na 2 października i został ustanowiony w 2005 roku. 
• Dzień Dziadka w Niemczech nie jest świętem w ogóle, zaś Dzień Babci jest ruchomy i wypada w drugą niedzielę października. 

Niezależnie w jaki sposób i w jakie dni lecz bez wątpienia warto obchodzić zarówno Święto Babci i Dziadka.

Nieśmiałość to szkatułka, która chroni cenne i kruche skarby,
i trzeba po prostu chcieć je odkryć

Pierdomenico Baccalario

Ciężko też jednoznaczne zdefiniować zjawisko nieśmiałości. Najczęściej jest określane jako przejaw
lękliwości społecznej. 

Wielu badaczy próbowało zrozumieć złożony fenomen nieśmiałości. Philip G. Zimbardo, amerykański psycholog i ekspert od nieśmiałości, uważa, że być nieśmiałym to znaczy być trudnym w kontakcie z powodu bojaźliwości, ostrożności lub nieufności. 

Nieśmiałość stanowi złożoną przypadłość, która obejmuje szerokie kontinuum psychologiczne:

• od lekkiego okazjonalnego uczucia skrępowania,
• nieuzasadniony lęk przed ludźmi,
• do traumatycznych i skrajnych przeżyć nerwicowych.

Przeszkadza także w publicznej obronie własnych praw i wyrażaniu swoich opinii i wartości. Nieśmiałość sprawia, że inni nie doceniają naszych mocnych stron, utrudnia precyzyjne myślenie i skuteczne porozumiewanie się.

Pierwszym krokiem do skutecznego radzenia sobie z własną nieśmiałością jest dokładne jej poznanie.
W tym celu należy uważnie się sobie przyglądać, a dodatkowo przydatnym byłoby zapisywanie swoich spostrzeżeń. Prowadź dziennik, w którym zapisywać będziesz chwile, kiedy czujesz się nieśmiały.
Zapisuj kiedy i co się zdarzyło (sytuacja i okoliczności), swoje reakcje, konsekwencje dla Ciebie.

Najważniejszym zadaniem w samodzielnej walce z nieśmiałością jest nieustanne budowanie
poczucia własnej wartości.

Nieśmiałość może mieć jednak i swoje dobre strony i paradoksalnie czasem pomaga wzbudzać sympatię. Człowiek nieśmiały sprawia bowiem wrażenie dyskretnego, poważnego, godnego zaufania.
Osoba nieśmiała nie zawstydza ani nie rani innych, jak może  to robić ktoś o silnej osobowości.

Archeolodzy uważają, że starożytni Chińczycy, Arabowie i Egipcjanie produkowali słodycze z owoców
i orzechów, które „kandyzowali” w miodzie służącym, jako środek konserwujący i wkładali w nie patyczki,
aby ułatwić sobie jedzenie.
W średniowieczu szlachta często jadła gotowany cukier również umieszczany na specjalnych patyczkach.
W XVII wieku, gdy cukier stał się bardziej dostępny w Europie, przysmaki na patyczkach stawały się coraz bardziej popularne np. w Anglii.

W Ameryce powstała alternatywna wersja historii lizaków. Są spekulacje, że słynne lollipops wynaleziono podczas amerykańskiej wojny domowej.
Inni uważają, że niektóre wersje lollipops są obecne w Ameryce od początku XIX wieku.

Dzisiejsze lizaki przyjmują bardzo różnorodne formy i ciekawe kształty. Najbardziej popularne
są oczywiście te okrągłe i kuliste.

W wielu lizakach znajduje się w środku niespodzianka w postaci gumy do żucia. Jeszcze inne barwią nasze języki, stając się źródłem śmiechu i zabawy.
Producenci lizaków robią wszystko, by lizaki nie znudziły się dzieciom jak również dorosłym.

Na spotkanie z historią lizaków trzeba wyruszyć do Jasła. Znajduje się tam Muzeum Lizaka.
Możemy poznać fascynujące początki lizaków oraz zmiany w ich produkcji na przestrzeni lat.

To szczególna atrakcja, zwłaszcza dla dzieci, które mogą skosztować poszczególnych rodzajów cukru
i dowiedzieć się, jak pachną aromaty wykorzystywane do produkcji tych słodyczy, przede wszystkim zaś stworzyć samodzielnie własnego lizaka.