Drodzy Młodzi Przyjaciele!

Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy. Z tej przyczyny…, mimo że żegnamy dziś kolejny rocznik, który opuszcza mury naszej szkoły, to przecież jesteście wyjątkowi – takich uczniów jak Wy nie było
i nie będzie w naszej szkolnej społeczności.

Za Wami 8-letnia już historia radości, nadziei – czasem zawiedzionych, małych porażek, ale także drobnych i wielkich sukcesów – każdego z Was na miarę jego możliwości, zdolności, wysiłku i… szczęścia.
Tak jest właśnie w życiu, a przecież te 8 lat spędzonych w Publicznej Szkole Podstawowej nr 10
w Opolu to ponad połowa Waszego piętnastoletniego życia! To tu stawialiście pierwsze kroki samodzielności, tu zawieraliście przyjaźnie, tu uczyliście się obowiązku i tu wreszcie otrzymaliście podstawową wiedzę i kompetencje do otwarcia kolejnego etapu wykształcenia.

Kiedy wstąpiliście w progi szkoły 1 września 2012 roku – onieśmieleni, niepewni – wydawało się, że droga przed Wami jest tak długa, że niemal nie ma końca, a na niej piętrzą się niezliczone trudności; jak w wierszu Leopolda Staffa:

Nie wierzyłem 
Stojąc nad brzegiem rzeki, 
Która była szeroka i rwista, 
Że przejdę ten most, 
Spleciony z cienkiej, kruchej trzciny 
Powiązanej łykiem. 
Szedłem lekko jak motyl 
I ciężko jak słoń, 
Szedłem pewnie jak tancerz 
I chwiejnie jak ślepiec. 
Nie wierzyłem, że przejdę ten most, 
I gdy stoję już na drugim brzegu, 
Nie wierzę, że go przeszedłem.

Na ostatnim etapie tej drogi, nie dość, że konieczny był większy wysiłek (jak to pod szczytem), to jeszcze przedziwny rok 2020 zafundował Wam (i nam) kształcenie na odległość… Ale wspólnymi siłami udało nam się przejść ten most: zdaliście egzaminy i jesteście ABSOLWENTAMI PSP 10
w Opolu; tu, na drugim brzegu, widać już tylko szerokie łąki wakacyjnego odpoczynku i dalekie pola Waszej nowej przygody z kolejnym etapem kształcenia.

Kochani! Porzucając bezpowrotnie w murach tej szkoły dzieciństwo, odważnie rozwińcie skrzydła młodości! Przed Wami śmiałe cele – jak uczy Adam Mickiewicz, więc odwiążcie liny, porzućcie bezpieczną przystań. Macie sporo do zrobienia, by świat pozmieniać.

Z uśmiechem Was żegnamy i życzymy szczęścia podczas lotu!